Elia is een figuur van stille vastberadenheid. Terwijl de wereld wankelt onder twijfel en duisternis, blijft hij met zijn gezicht naar het licht gericht. Niet uit naïviteit, maar uit een bewuste keuze om te geloven in iets beters. In zijn ogen leeft een verlangen naar waarheid, naar zin, zelfs als die ongrijpbaar blijft. Elia draagt geen antwoorden, maar weigert zich neer te leggen bij leegte. Zijn hoop is koppig, bijna een vorm van verzet. Hij is degene die blijft staan terwijl anderen buigen of wegkijken. In hem schuilt de overtuiging dat er altijd iets is om voor te blijven zoeken.